زمان بندی کسر پاداش: یافتن سال مالیاتی صحیح

برای یک کارفرما معمول است که یک برنامه پاداش سالانه برای جذب، حفظ و ارائه انگیزه برای کارکنانی که کلید رشد کسب و کار هستند، حفظ کند. کارفرمایان اغلب زمان زیادی را صرف طراحی یک طرح پاداش برای دستیابی به این اهداف می کنند. اما کارفرمایان نباید به همین جا بسنده کنند. آنها همچنین باید در نظر بگیرند که ترتیبات پاداش چگونه بر تعهدات مالیات بر درآمد آنها در پایان سال تأثیر می گذارد.

در بیشتر شرایط، نتیجه مطلوب این است که کارفرما پاداش را در سالی که دریافت می‌کند، به جای سالی که پرداخت می‌کند، کسر کند. بسیاری از کسب‌وکارها معتقدند تا زمانی که پاداش‌ها را ظرف 2 ماه و نیم پس از پایان سال مالیاتی که در آن پاداش دریافت می‌شود، پرداخت کنند، پاداش در سالی که به دست می‌آید کسر می‌شود تا سال پرداختی. متأسفانه، این همیشه درست نیست. عوامل زیادی تعیین می کنند که چه زمانی پاداش قابل کسر است.

این مورد بر توانایی کارفرما برای کسر پاداش در سال مالیاتی که به دست می‌آید به جای سال مالیاتی که در آن به کارمند پرداخت می‌شود، تمرکز دارد. این شامل بحث در مورد یادداشت وکیل میدانی IRS است که اخیراً منتشر شده است (Field Attoey Advice (FAA) 20134301F). این مورد به شرکت ABC، یک کارفرمای فرضی که از روش تعهدی حسابداری استفاده می کند، و کارمند آن، تام، برای نشان دادن قوانین زمان بندی کسر اشاره دارد. ABC مالیات‌دهنده سال تقویمی است که پاداش را ظرف 2 ماه و نیم پس از پایان سال مالیاتی ABC به تام می‌پردازد که در آن تام پاداش را دریافت می‌کند (یعنی تا 15 مارس)، که از قوانین زمان‌بندی کسر طبق بخش دوم اجتناب می‌کند. 404 که در مورد غرامت معوق اعمال می شود و ممکن است منجر به تعویق کسر تا سال پرداخت شود.

با فرض اینکه ABC پاداش خود را در عرض 2 ماه و نیم پس از پایان سال مالیاتی که تام در آن پاداش دریافت می کند، پرداخت می کند، بخش دوم. 461 زمان کسر مالیات ABC را کنترل می کند. اگر ABC یک مالیات دهندگان نقدی بود، زمان کسر ساده بود. قوانینثانیه1. 461-1(a)(1) امکان کسر در سال پرداخت پاداش را فراهم می کند. اگر ABC مالیات دهندگان نقدی بود و پاداش سال 2013 خود را در فوریه 2014 به تام پرداخت می کرد، ABC پاداش را در سال 2014 کسر می کرد.

بخش دومقوانین 461 هنگام در نظر گرفتن مالیات دهندگان با روش تعهدی بسیار پیچیده تر هستند. قوانینثانیه1. 461-1(a)(2) مقرر می‌دارد که تحت یک روش حسابداری تعهدی، یک بدهی (به عنوان مثال، پاداش تعهدی) در سال مالیاتی که در آن (1) همه رویدادها برای ایجادواقعیت بدهی، (2) مبلغ بدهی را می توان با دقت معقول تعیین کرد، و (3) عملکرد اقتصادی برای بدهی رخ داده است. دو شاخه اول به عنوان آزمون همه رویدادها شناخته می شوند. این آزمون در چند سال گذشته در قالب راهنمایی رسمی و غیر رسمی IRS مورد توجه قرار گرفته است. این دو شاخک موضوع این آیتم است. مولفه سوم، عملکرد اقتصادی، زمانی راضی می شود که کارمند خدمات مربوط به پاداش را انجام دهد. این شاخک بیشتر مورد توجه قرار نگرفته است.

تست همه رویدادها

همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، آزمون همه رویدادها در سال مالیاتی انجام می شود که (1) همه رویدادها برای اثبات واقعیت بدهی رخ داده است، و (2) میزان بدهی را می توان با دقت معقولی تعیین کرد. چه زمانی واقعیت یک مسئولیت ثابت می شود؟در Rev. Rul. 79-410، IRS به نحوه اعمال آزمون همه رویدادها در بدهی انباشته بدون جبران خسارت پرداخت. در این حکم، IRS بیان کرد که «همه وقایعی رخ داده است که واقعیت بدهی را مشخص می‌کند که (1) رویداد تعیین‌کننده بدهی، خواه عملکرد مورد نیاز باشد یا رویداد دیگر، رخ می‌دهد، یا (2) بنابراین پرداخت انجام می‌شود. هر کدام زودتر اتفاق بیفتد.»

اول، مهم است که در نظر بگیرید اگر یک طرح پاداش جداگانه برای هر کارمند، از جمله تام، وجود داشته باشد، چگونه اعمال می شود. فرض کنید تام باید فقط در آخرین روز سال مالیاتی برای دریافت پاداش، به جای تاریخ پرداخت پاداش، استخدام شود. مقدار پاداش تام بر اساس یک فرمول هدف تعیین شده قبل از پایان سال مالیاتی تعیین می شود که داده های مالی ABC را در پایان سال در نظر می گیرد. به طور کلی، واقعیت بدهی در 31 دسامبر 2013 احراز می شود و میزان بدهی در آن زمان قابل تعیین است. با این حال، همانطور که بعداً بحث شد، سایر مفاد طرح پاداش ممکن است باعث شود که تا سال 2014، زمانی که پاداش پرداخت می‌شود، واقعیت بدهی ثابت نشود.

از طرف دیگر ، فرض کنید واقعیت ها همانند فوق هستند ، اما برای دریافت پاداش ، تام در تاریخ پرداخت پاداش به کار گرفته می شود. اگر او قبل از تاریخ پرداخت پاداش ترک کند ، ABC جایزه را حفظ می کند. در این مثال ، رویداد رفع مسئولیت پاداش ، تاریخ پرداخت است زیرا TOM لازم است در آن تاریخ به کار گرفته شود. اگر تام قبل از آن تاریخ را ترک کند ، ABC ملزم به پرداخت پاداش به تام یا هر کارمند دیگری نیست. بنابراین ، تمام وقایع برای تعیین واقعیت مسئولیت در تاریخ پرداخت پاداش در سال 2014 اتفاق می افتد ، که منجر به کسر جایزه در سال 2014 شد.

عوامل دیگر ممکن است باعث شود که این مسئولیت تأسیس شود و میزان مسئولیت قابل تعیین منطقی در سال 2013 ، حتی اگر کارمند لازم باشد در تاریخ پرداخت پاداش برای دریافت پاداش به کار گرفته شود. این به طور معمول در شرایطی اتفاق می افتد که جایزه جمع شده به جای یک کارمند واحد مربوط به گروهی از کارمندان باشد.

به عنوان مثال ، یک کارفرما ممکن است از یک استراتژی "استخر پاداش" استفاده کند ، که در آن یک استخر پاداش به کارمندان اختصاص می یابد. مبلغ موجود در استخر یا (1) از طریق فرمول تعیین شده قبل از پایان سال مالیات تعیین می شود ، با در نظر گرفتن داده های مالی که نتایج را از پایان سال مالیات منعکس می کند ، یا (2) از طریق برخی دیگر از شرکت های الزام آور دیگراقدامی که مبلغ استخر را مشخص می کند ، مانند قطعنامه هیئت مدیره که قبل از پایان سال مالیات انجام شده است.

تحت استخر جایزه ABC ، تام و سایر کارمندان بخشی از استخر پاداش را اختصاص می دهند ، اما برای دریافت پاداش ، کارمندان باید در تاریخ پرداخت پاداش کار کنند. اگر تام پاداش را از دست بدهد زیرا او دیگر در تاریخ پرداخت پاداش به کار نمی رود ، پاداش وی به سایر کارمندان که در آن تاریخ در این شرکت باقی می مانند ، مجدداً مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین ، ABC کل مبلغ پاداش تعهدی را به کارمندان پرداخت می کند. در این شرایط ، مسئولیت پاداش ABC در پایان سال مالیات برطرف می شود زیرا مبلغ کل پاداش ها را پرداخت می کند. همچنین ، میزان مسئولیت پاداش در 31 دسامبر 2013 قابل تعیین است ، زیرا این مبلغ از طریق فرمول یا وضوح هیئت مدیره در آن تاریخ تعیین می شود.

این شرکت همچنین ممکن است از یک استراتژی "حداقل پاداش" استفاده کند ، که از مفهوم استخر پاداش استفاده می کند اما به کارفرما اجازه می دهد تا به جای اینکه آنها را به سایر کارمندان تبدیل کند ، مبلغ مشخصی از پاداش های جعلی را حفظ کند. مشابه مفهوم استخر پاداش ، قبل از پایان سال ، ABC مبلغ کل پاداش را تعیین می کند که به گروه کارمندان پرداخت می شود. همچنین حداقل مبلغ استخر پاداش کل را که ABC به کارمندان پرداخت می کند تعیین می کند و با تجزیه و تحلیل روند پاداش های جعل شده در سالهای قبل ، این حداقل مبلغ را تعیین می کند.

به عنوان مثال ، در طی پنج سال گذشته ، به طور متوسط ، 6 ٪ از پاداش ها توسط کارمندانی که قبل از تاریخ پرداخت پاداش ترک کرده اند ، از بین رفته است. برای محافظه کار بودن ، ABC تخمین می زند که کارکنان بیش از 10 ٪ از پاداش های کل را از دست نمی دهند و قبل از پایان سال مالیاتی ، دستور می دهد که حداقل 90 ٪ از پاداش کل را به کارمندان بپردازد. تا آنجا که پاداش هایی که به کارمندان پرداخت می شود کمتر از 90 ٪ مبلغ جایزه کل است ، ABC برای رسیدن به آستانه 90 ٪ پاداش های اضافی می پردازد.

IRS این استراتژی حداقل پاداش را در Rev. Rul در نظر گرفت. 2011-29 برای تعیین اینکه آیا واقعیت مسئولیت تعهدی در پایان سال تعیین شده است یا خیر. IRS تشخیص داد كه كارفرما طبق برنامه پاداش موظف است حداقل مبلغ پاداش های تعیین شده تا پایان سال را به گروه كارمندان بپردازد. با استفاده از این امر در پاداش ABC ، این مسئولیت در پایان سال برای 90 ٪ از استخر جایزه کل تأسیس می شود. واقعیت مسئولیت برای هر پاداش پرداخت شده بیش از حداقل مبلغ 90 ٪ تا زمان پرداخت این پاداش ها تعیین نشده است. IRS دومین مورد از آزمون همه رویدادها را در نظر نگرفت-وقتی میزان مسئولیت قابل تعیین با دقت معقول است-در Rev. Rul. 2011-29 ، اما مشخص است که این مبلغ در آخرین روز سال مالیات به دلیل فرمول ثابت یا وضوح هیئت مدیره تعیین شده است. بنابراین ، با فرض عملکرد اقتصادی در 31 دسامبر 2013 ، تحت قانون روحانی. 2011-29 ، ABC ممکن است حداقل مبلغ پاداش 90 ٪ را در سال 2013 کسر کرده و هر مبلغی را که بیش از حداقل مبلغ در سال 2014 پرداخت شده است ، کسر کنید.

تله های ناخواسته

در FAA 20134301F ، IRS تجزیه و تحلیل کرد که یک کارفرما می تواند برای پاداش های پرداخت شده به کارمندان ، کسر مالیات را دریافت کند. کارفرما در این تفاهم نامه از چندین برنامه پاداش که جوایز نقدی به کارمندان پرداخت می کرد ، حمایت می کرد. برای دریافت پاداش ، کارمندان باید در آخرین روز سال مالیاتی شاغل بودند ، اما در تاریخ پرداخت پاداش نیست. این پاداش پس از پایان سال مالیات کارفرمایان پرداخت شد ، اما طی 2 ماه پس از پایان سال مالیات. سناریویی که در بالا توضیح داده شد ، وضعیتی را در نظر گرفت که تام در آخرین روز سال مالیات به کار گرفته می شد اما در تاریخ پرداخت پاداش نیست. تحت این سناریو ، آزمون همه رویدادها در آخرین روز سال مالیات برآورده شد. با این حال ، در تفاهم نامه وکالت میدانی ، IRS به عواملی اشاره کرد که می تواند باعث شود مسئولیت پاداش در پایان سال مالیات آزمون همه رویدادها را انجام ندهد.

برنامه های موجود در این تفاهم نامه به شرط آنکه کارفرما حق یک جانبه را برای اصلاح یا از بین بردن پاداش ها در هر زمان قبل از پرداخت حفظ کند. IRS نتیجه گرفت که برنامه های پاداش تا زمان پرداخت پاداش به کارمندان ، آزمون همه رویدادها را برآورده نمی کند ، زیرا واقعیت و میزان مسئولیت تا آن تاریخ تعیین نشده است. از آنجا که کارفرما حق داشت در هر زمان قبل از پرداخت ، پاداش ها را به طور یک جانبه از بین ببرد یا پاداش ها را از بین ببرد ، کارفرما هیچ وظیفه قانونی برای پرداخت پاداش نداشت. در نتیجه ، طبق این تفاهم نامه ، آزمون همه رویدادها در پایان سال مالیات برآورده نشده است.

IRS تعدادی از پرونده های دادگاه Nontax را در رسیدن به این نتیجه گیری در نظر گرفت. این پرونده ها بر قانون ایالتی و تعهد حقوقی کارفرمایان برای پرداخت جبران خسارت به کارمندان متمرکز شده است ، هنگامی که کارفرما حق یک جانبه را برای پرداخت غرامت حفظ نمی کند. IRS نتیجه گرفت که این نوع حق یک جانبه بین کارفرما و کارمند قراردادی ایجاد نمی کند. حتی اگر این قرارداد ایجاد شود ، هیچ نقض قرارداد به دلیل عدم پرداخت پاداش وجود نخواهد داشت. در نتیجه ، برنامه پاداش مسئولیت کارفرمایان را برای پرداخت پاداش قبل از پرداخت پاداش ها برطرف نکرد.

برخی از برنامه های پاداش که در این تفاهم نامه مورد بررسی قرار می گیرد ، میزان پاداش ها را با استفاده از معیارهای عملکرد هدفمند محاسبه می کند. کارفرما پاداش را به کارمندان پرداخت نکرد تا اینکه پس از آنکه کمیته هیئت مدیره کارفرمایان پرداخت برنامه پاداش را تصویب کرد ، که تا پایان سال مالیات رخ نداد. این کمیته حق مداوم برای تنظیم پاداش ها قبل از پرداخت آنها داشت. IRS دریافت که تصویب کمیته بیش از یک عمل وزرای است. بنابراین ، طبق این تفاهم نامه ، آزمون همه رویدادها تا زمانی که کمیته پاداش و پرداخت آنها را تصویب نکرد ، برآورده نشد ، زیرا هیچ پاداش بدون تأیید کمیته پرداخت نشده است ، که اتوماتیک نبود. بنابراین ، کارفرما از پایان سال مالیات آزمون همه رویدادها را برآورده نکرد.

فرمول های مورد استفاده برای محاسبه جوایز کارمندان مورد بحث در این تفاهم نامه توسط یک یا چند معیار هدایت می شوند که برخی از آنها در پایان سال ثابت نیستند. در برخی موارد ، این فرمول ارزیابی های عملکرد فردی کارمند را در نظر می گیرد ، که تا پایان سال انجام نمی شود و بنابراین در پایان سال ثابت نمی شوند. IRS نتیجه گرفت که در مواردی که مبلغ پاداش به طور کامل یا جزئی به برخی از تعیین ذهنی که بعد از پایان سال انجام می شود وابسته است (به عنوان مثال ، ارزیابی عملکرد) ، آزمون همه رویدادها در پایان سال برآورده نمی شود زیرا تعیین ذهنی یک رویداد است که رفع می شودواقعیت و میزان مسئولیت.

این یادداشت وکالت میدانی اهمیت توجه به مفاد یک برنامه جایزه را نشان می دهد. یک برنامه برنامه ای که به کارفرمایان اجازه می دهد مبلغ پاداش را پس از پایان سال مالیات تنظیم یا از بین ببرد ، احتمالاً منجر به عدم تحقق آزمون همه رویدادها در پایان سال مالیات می شود. همچنین ، استفاده از یک فرمول برای تعیین میزان پاداش ممکن است یک استراتژی بهینه طراحی باشد ، اما فرمولی که پس از پایان سال مالیات به عوامل ذهنی نگاه می کند ، یک نقص کشنده در هنگام تلاش برای دیدار با آزمون همه رویدادها در آخرین است. روز یک سال مالیاتی.

شرکت های دولتی: Sec. 162 (م)

شرکت های دولتی که سعی در جلوگیری از محدودیت کسر اجباری 1 میلیون دلاری در Sec دارند. 162 (متر) ممکن است وقتی که آنها نیز سعی در کسر پاداش در سال دریافت می کنند ، به جای سالی که پاداش ها پرداخت می شود ، چالش هایی پیدا کنند. به طور کلی ، Sec. 162 (متر) کسر سالانه مالیات بر درآمد یک شرکت دولتی را برای جبران خسارت پرداخت شده به یک کارمند تحت پوشش محدود می کند. یک کارمند تحت پوشش شامل مدیر اجرایی اصلی شرکت و سه مدیر با پردرآمد به غیر از مدیر اجرایی اصلی و مدیر مالی اصلی است. جبران خسارت مبتنی بر عملکرد مشمول محدودیت کسر جبران خسارت 1 میلیون دلاری نیست. کارفرمایان شرکت های دولتی غالباً برنامه های پاداش اجرایی را برای پاسخگویی به الزامات جبران خسارت مبتنی بر عملکرد ایجاد می کنند.

برای واجد شرایط بودن به عنوان جبران خسارت مبتنی بر عملکرد ، شرکت باید در طی 90 روز از آغاز دوره عملکرد ، برنامه جبران خسارت را تعیین کند و باید از نظر فرمول یا استاندارد عینی ، روش محاسبه میزان جبران خسارت قابل پرداخت به اجرایی را بیان کند. واداین طرح ممکن است اختیار را برای افزایش مبلغ قابل پرداخت اجازه ندهد ، اما ممکن است اختیار خود را برای کاهش یا از بین بردن جبران خسارت قابل پرداخت طبق برنامه فراهم کند.

به عنوان مثال ، ABC استراتژی استخر پاداش را برای برنامه پاداش که مدیران در آن شرکت می کنند ، پیاده سازی می کند. براساس این استراتژی ، اگر تام قبل از پرداخت پاداش خود را ترک کند ، او پاداش را از دست می دهد و ABC آن را به سایر مدیران اختصاص می دهد. بنابراین ، ABC اختیار دارد تا پاداش های قابل پرداخت به سایر مدیران را افزایش دهد ، که در صورت پوشش سایر مدیران ، الزامات جبران خسارت مبتنی بر عملکرد را نقض می کند.

در صورت اجرای ABC حداقل استراتژی پاداش ، این نتیجه گیری مشابه حاصل می شود ، زیرا اگر مبلغ کل پاداش های پرداخت شده به مدیران به حداقل درصد نرسد ، ABC باید پاداش های اضافی را به سایر مدیرانی که کارمندان تحت پوشش هستند اختصاص دهد. بنابراین ، ممکن است برای یک شرکت دولتی عملی نباشد که از یکی از این استراتژی ها برای برنامه پاداش اجرایی خود استفاده کند.

این بدان معنا نیست که برای پاداش اجرایی یک شرکت دولتی غیرممکن است که آزمایش همه رویدادها را در سال عملکرد انجام دهد و در عین حال به عنوان جبران خسارت مبتنی بر عملکرد نیز شناخته شود. این طرح ممکن است پیش بینی کند که مدیران ملزم به ارائه خدمات فقط تا آخرین روز سال مالیات هستند. در این شرایط ، آزمایش همه رویدادها به طور کلی در آن تاریخ انجام می شود. از طرف دیگر ، طبق استراتژی استخر پاداش ، این طرح ممکن است فراهم کند که هر مدیر اجرایی که در تاریخ پرداخت پاداش کار نمی کند ، پاداش را از دست می دهد ، اما مبلغ جعل شده برای کارمندان تحت پوشش مجدداً مورد استفاده قرار نمی گیرد. یک شرکت می تواند همان رویکرد را برای حداقل استراتژی جایزه اعمال کند.

برخی از شرکت های دولتی آنچه را که گاهی اوقات به عنوان "برنامه در یک برنامه" برای پرداخت پاداش به کارمندان تحت پوشش استفاده می شود ، پیاده سازی کرده اند. در این طرح آمده است که در صورت تحقق اهداف عملکرد ، این شرکت مبلغ هدف بسیار بالایی را به کارمند تحت پوشش پرداخت می کند. سپس این طرح به اختیار کمیته جبران خسارت می دهد تا مبلغ پاداش را کاهش دهد ، اغلب با در نظر گرفتن اهداف عملکرد ذهنی. این به اختیار کمیته جبران خسارت می دهد تا به آنچه که مناسب می داند ، به اجرایی بپردازد ، تا زمانی که از هدف بالایی بالا نرود. متأسفانه ، این نوع اختیار باعث می شود تا آزمون همه رویدادها تا زمانی که پاداش به کارمند پرداخت نشود ، برآورده نشود. واقعیت این مسئولیت در آخرین روز سال مالیات تعیین نشده است زیرا کمیته جبران خسارت می تواند پس از پایان سال مبلغ پاداش را کاهش دهد.

خلاصه

تعیین زمان کسر پاداش های جمع شده به همان اندازه ساده نیست که به نظر برسد. صرفاً پرداخت پاداش در مدت 2 ماه پس از پایان سال مالیات ، همیشه به جای سال پرداخت پاداش منجر به کسر در سال عملکرد پاداش نمی شود. کارفرمایان و تهیه کنندگان اظهارنامه مالیاتی باید قبل از رسیدن به نتیجه گیری در مورد زمان کسر ، به مقررات و عملکردهای برنامه پاداش توجه زیادی کنند. همه برای کارفرمایانی که کارمندانشان را ملزم به کار در تاریخ پرداخت پاداش برای دریافت پرداخت می کنند ، گم نمی شوند. کارفرمایان می توانند استراتژی ها را اجرا کنند تا آزمون همه رویدادها در پایان سال مالیات برآورده شود. با این حال ، تله های ناخواسته می توانند قصد خوب را خراب کنند.

Greg Fairbanks یک مدیر ارشد مالیاتی با Grant Thoton LLP در واشنگتن ، D. C است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این موارد ، با آقای Fairbanks با شماره 202-521-1503 یا greg. fairbanks@us. gt.com تماس بگیرید.

مگر در مواردی که ذکر شد ، مشارکت کنندگان عضو یا با Grant Thoton LLP هستند.