پلاستیک چگونه ساخته می شود؟یک توضیح ساده گام به گام

پلاستیک می تواند "مصنوعی" باشد یا "بیوباز" باشد. پلاستیک های مصنوعی از نفت خام ، گاز طبیعی یا زغال سنگ حاصل می شوند. در حالی که پلاستیک های بیوباز از محصولات تجدید پذیر مانند کربوهیدرات ها ، نشاسته ، چربی های گیاهی و روغن ، باکتری ها و سایر مواد بیولوژیکی ناشی می شوند.

اکثریت قریب به اتفاق پلاستیک امروزه به دلیل سهولت روشهای تولیدی که در پردازش روغن خام درگیر هستند ، مصنوعی است. با این حال ، تقاضای روزافزون برای تأمین محدود نفت ، نیاز به پلاستیک های جدیدتر از منابع تجدید پذیر مانند زیست توده زباله یا محصولات زباله حیوانات از این صنعت است.

در اروپا ، تنها بخش کمی (حدود 4 - 6 ٪) از ذخایر نفت و گاز ما به سمت تولید پلاستیک می رود ، با بقیه مورد استفاده برای حمل و نقل ، برق ، گرمایش و سایر کاربردهای (Ref)

امروزه بیشتر پلاستیک های مورد استفاده در مراحل زیر به دست می آیند:

1. استخراج مواد اولیه (عمدتا نفت خام و گاز طبیعی ، بلکه ذغال سنگ) - اینها ترکیبی پیچیده از هزاران ترکیب است که پس از آن نیاز به پردازش دارند.

2. فرآیند پالایش روغن نفت خام را به محصولات مختلف نفتی تبدیل می کند - اینها به مواد شیمیایی مفیدی از جمله "مونومر" تبدیل می شوند (مولکولی که بلوک های اصلی ساختمان پلیمرها است). در فرآیند پالایش ، روغن خام در یک کوره گرم می شود ، که سپس به واحد تقطیر ارسال می شود ، جایی که روغن خام سنگین به اجزای سبک تر به نام کسری جدا می شود. یکی از این موارد ، به نام نفتا ، ترکیب اساسی برای تهیه مقدار زیادی پلاستیک است. با این حال ، وسایل دیگری مانند استفاده از گاز وجود دارد.

شکل 1. نمایش تصویری از نحوه ساخت پلاستیک (شکل از Ref اقتباس شده است)

3. پلیمریزاسیون فرایندی در صنعت نفت است که گازهای اولفین سبک (بنزین) مانند اتیلن ، پروپیلن ، بوتیلن (یعنی مونومر) به هیدروکربنهای با وزن مولکولی بالاتر (پلیمرها) تبدیل می شوند. این اتفاق می افتد که مونومرها از نظر شیمیایی به زنجیر پیوند می یابند. دو مکانیسم مختلف برای پلیمریزاسیون وجود دارد:

واکنش پلیمریزاسیون اضافی زمانی است که یک مونومر به حالت بعدی (دیمر) و دیمر به حالت بعدی (تریمر) و غیره متصل می شود. این امر با معرفی یک کاتالیزور ، به طور معمول پراکسید حاصل می شود. این فرآیند به عنوان پلیمرهای رشد زنجیره ای شناخته می شود - زیرا یک واحد مونومر را همزمان اضافه می کند. نمونه های متداول پلیمرهای اضافی پلی اتیلن ، پلی استایرن و پلی وینیل کلرید است.

1. پلیمریزاسیون تراکم

پلیمریزاسیون تراکم شامل پیوستن به دو یا چند مونومر مختلف ، با حذف مولکول های کوچک مانند آب است. همچنین نیاز به یک کاتالیزور برای واکنش بین مونومرهای مجاور دارد. این به عنوان رشد مرحله شناخته می شود ، زیرا ممکن است به عنوان مثال یک زنجیره موجود را به زنجیره ای دیگر اضافه کنید. نمونه های متداول پلیمرهای تراکم پلی استر و نایلون است.

4- ترکیب/پردازش

در ترکیب ، ترکیبات مختلفی از مواد مخلوط می شوند (مخلوط شده توسط ذوب) برای تهیه فرمولاسیون برای پلاستیک. به طور کلی ، یک اکسترودر از نوعی برای این منظور استفاده می شود که با گلوله کردن مخلوط دنبال می شود. اکستروژن یا یک فرآیند قالب بندی متفاوت سپس این گلوله ها را به یک محصول تمام شده یا نیمه تمام تبدیل می کند. ترکیب اغلب در یک اکسترودر دوقلو رخ می دهد که گلوله ها سپس به اشیاء پلاستیکی با طراحی منحصر به فرد ، اندازه های مختلف ، شکل ، رنگ با خصوصیات دقیق با توجه به شرایط از پیش تعیین شده در دستگاه پردازش پردازش می شوند.

اطلاعات دقیق تر در مورد نحوه تهیه پلاستیک در بخش های زیر ارائه شده است:

1. پلیمر در مقابل پلاستیک

همه پلاستیک ها در اصل پلیمرها هستند ، اما همه پلیمرها پلاستیک نیستند.

اصطلاح پلیمر و مونومر از کلمات یونانی گرفته شده است: جایی که "پلی" به معنای "بسیاری" است ، "mer" به معنای "واحد تکرار" و کلمه "mono" به معنی "یک" است. این به معنای واقعی کلمه بدان معنی است که یک پلیمر از بسیاری از واحدهای تکرار کننده مونومر ساخته شده است. پلیمرها مولکولهای بزرگتر هستند که با پیوستن کووالانسی بسیاری از واحدهای مونومر به صورت زنجیرهایی مانند مرواریدها روی رشته مروارید تشکیل می شوند.

کلمه پلاستیک از "پلاستیک" (لاتین برای "قادر به قالب بندی") و "Plastikos" (یونانی برای "مناسب برای قالب بندی") تهیه شده است. وقتی می گوییم پلاستیک ، ما به پلیمرهای آلی (مصنوعی یا طبیعی) وزن مولکولی بالا که با سایر مواد مخلوط شده است ، اشاره می کنیم.

پلاستیک ها پلیمرهای آلی با وزن مولکولی بالا هستند که از عناصر مختلفی مانند کربن ، هیدروژن ، اکسیژن ، نیتروژن ، گوگرد و کلر تشکیل شده است. آنها همچنین می توانند از اتم سیلیکون (معروف به سیلیکون) به همراه کربن تولید شوند. یک مثال متداول کاشت پستان سیلیکون یا هیدروژل سیلیکون برای لنزهای نوری است. پلاستیک ها از رزین پلیمری که اغلب با سایر مواد به نام مواد افزودنی مخلوط می شوند ، تشکیل شده است.

"انعطاف پذیری" اصطلاحی است که برای توصیف خاصیت ، ویژگی و ویژگی یک ماده استفاده می شود که می تواند بدون شکستن به صورت غیرقابل برگشت تغییر شکل دهد. انعطاف پذیری توصیف می کند که آیا یک پلیمر در طی فرآیند قالب گیری از دما و فشار جان سالم به در می برد.

شیمی به ما اجازه می دهد تا پارامترهای مختلف را برای تنظیم خواص پلیمرها تغییر دهیم. ما می‌توانیم از عناصر مختلف استفاده کنیم، نوع مونومرها را تغییر دهیم، و آنها را در الگوهای مختلف بازآرایی کنیم تا شکل پلیمر، وزن مولکولی یا سایر خواص شیمیایی/فیزیکی آن را تغییر دهیم. این اجازه می دهد تا پلاستیک ها به گونه ای طراحی شوند که دارای خواص مناسب برای یک کاربرد خاص باشند.

2. هیدروکربن ها چیست؟

بیشتر پلاستیک های مورد استفاده امروزه از هیدروکربن های حاصل از نفت خام، گاز طبیعی و زغال سنگ – سوخت های فسیلی به دست می آیند.

هیدروکربن چیست؟

هیدروکربن ها ترکیبات آلی هستند (می توانند آلیفاتیک یا معطر باشند) که از کربن و هیدروژن تشکیل شده اند..هیدروکربن های آلیفاتیک فاقد حلقه های بنزن حلقوی هستند در حالی که آروماتیک ها دارای حلقه های بنزن هستند.

کربن (C، عدد اتمی = 6) دارای ظرفیت چهار است، به این معنی که دارای چهار الکترون در بیرونی ترین پوسته است. این می تواند با چهار الکترون دیگر از هر عنصر جدول تناوبی جفت شود تا پیوندهای شیمیایی ایجاد کند (برای هیدروکربن، با هیدروژن جفت می شود). از طرف دیگر هیدروژن (H، با عدد اتمی = 1) تنها یک الکترون در لایه ظرفیت دارد، بنابراین چهار تا از این اتم های H آماده هستند تا با تشکیل یک پیوند منفرد برای ایجاد یک C-H با اتم C جفت شوند.₄مولکولCH₄مولکول متان نامیده می شود که ساده ترین هیدروکربن و اولین عضو از خانواده آلکان است. به طور مشابه، اگر دو اتم C با هم پیوند داشته باشند، می توانند با حداکثر شش اتم H که سه اتم روی هر اتم C قرار دارند پیوند بزنند تا فرمول شیمیایی CH به دست آید.₃-CH₃(یا سی₂H₆) که با نام اتان شناخته می شود و سریال به شرح زیر ادامه دارد.

توجه داشته باشید که این نوع پیوند با کربن و هیدروژن یک پیوند اشباع شده است (پیوند سیگما که با پیوند σ مشخص می شود). همچنین ممکن است پیوند غیراشباع وجود داشته باشد که در آن یک پیوند پی (پیوند π) همراه با پیوند سیگما وجود داشته باشد که پیوندهای دوگانه کربن-کربن (آلکن ها) ایجاد می کند یا دارای دو پیوند π با پیوند سه گانه کربن-کربن (آلکین ها) است. تا حد زیادی به نوع هیبریداسیون بین عناصر بستگی دارد.

خانواده آلکن: اتیلن (CH₂=CH₂یا سی₂H₄، پروپیلن (CH₂=CH-CH₂)، 1-بوتیلن (CH₂=CH-CH₂-CH₃2-بوتیلن (CH₃-CH=CH-CH₃) و غیره.(توجه داشته باشید که 1-بوتیلن و 2-بوتیلن ایزومرهای بوتیلن هستند).

هیدروکربن های آلکین: اتین (CH ≡ CH یا C₂H₂پروپین (CH≡C-CH₃)، 1-بوتین (CH≡C-CH₂-CH₃، 2-بوتین (CH₃-CH≡CH-CH₃) و غیره.

سوخت های فسیلی چیست و از کجا می آیند؟

سوخت های فسیلی عمدتاً نفت خام ، گاز طبیعی و زغال سنگ هستند که از کربن ، هیدروژن ، نیتروژن ، گوگرد ، عناصر اکسیژن و سایر مواد معدنی تشکیل شده اند (شکل 1 ، Ref). نظریه عموماً پذیرفته شده این است که این هیدروکربن ها از بقایای ارگانیسم های زنده به نام پلانکتون ها (گیاهان کوچک و حیوانات) تشکیل شده اند که در دوره ژوراسیک وجود داشتند. به دلیل فشرده سازی از مقدار زیادی از گرما و فشار ، پلانکتون ها در زیر لایه های سنگین رسوبات موجود در گوشته زمین دفن شده اند. ارگانیسم های مرده بدون اکسیژن تجزیه شده اند که آنها را به جیب های ریز نفت و گاز تبدیل می کند. نفت و گاز خام سپس در صخره هایی که در نهایت در مخازن جمع می شوند ، نفوذ می کنند. چاه های نفت و گاز طبیعی در پایین اقیانوس های ما و زیر آن یافت می شود. ذغال سنگ عمدتا از گیاهان مرده سرچشمه گرفته است (Ref).

شکل 2. ترکیب ابتدایی سوخت های فسیلی (Ref).

دانشمندان نیز این نظریه را زیر سوال برده اند. یک مطالعه جدید در مورد علوم شناسی طبیعت از موسسه کارنگی با همکاری همکاران روسی و سوئدی نشان داد که ماده ارگانیک ممکن است منبع هیدروکربن سنگین نباشد و آنها می توانند در حال حاضر در اعماق زمین موجود باشند. کارشناسان دریافتند که در صورتی که شرایط فشار دمای فشار با کسانی که در اعماق هسته زمین قرار دارند ، می توان اتان و سایر هیدروکربنهای سنگین را ساخت. این بدان معناست که هیدروکربن ها را می توان در گوشته فوقانی که لایه زمین بین پوسته و هسته است ، تهیه کرد. آنها آن را با قرار دادن متان در برابر گرمای لیزر در لایه فوقانی زمین که سپس به مولکول هیدروژن ، اتان ، پروپان ، اتر نفت و گرافیت تبدیل شده اند ، نشان می دهند. دانشمندان سپس اتان را در معرض همان شرایطی قرار دادند که برگشت پذیری باعث ایجاد متان شد. یافته های بالا نشان می دهد که این هیدروکربن ها ممکن است به طور طبیعی بدون بقایای گیاهان و حیوانات ایجاد شوند (Ref).

پلاستیک مصنوعی از پتروشیمی ها تهیه می شود. هنگامی که منبع روغن در زیر سطح زمین مشخص می شود ، سوراخ ها از طریق صخره های موجود در زمین حفر می شوند تا روغن را استخراج کنند.

استخراج روغن - روغن از زیر زمین به سطح پمپ می شود که از تانکرها برای انتقال روغن به ساحل استفاده می شود. حفاری نفت همچنین می تواند با استفاده از پشتیبانی از سکوها در زیر اقیانوس اتفاق بیفتد. پمپ های با اندازه مختلف می توانند بین 5 تا 40 لیتر روغن در هر سکته مغزی تولید کنند (شکل 1).

پالایش روغن - روغن از طریق خط لوله ای پمپ می شود که می تواند هزاران مایل طول داشته باشد و به یک پالایشگاه نفت منتقل شود (شکل 1). ریختن نفت از خط لوله در حین انتقال می تواند عواقب محیطی فوری و طولانی مدت داشته باشد اما اقدامات ایمنی برای جلوگیری و به حداقل رساندن این خطر وجود دارد.

شکل 3: تقطیر کسری روغن خام

تقطیر نفت خام و تولید پتروشیمی - روغن خام ترکیبی از صدها هیدروکربن است که همچنین حاوی مقداری مواد جامد و برخی هیدروکربنهای گازی حل شده در آن از خانواده آلکان است (عمدتا این CH است.₄و سی₂H₆، اما می تواند C باشد₃H₈یا سی₄H₁₀). روغن خام ابتدا در یک کوره گرم می شود و سپس مخلوط حاصل به عنوان بخار به برج تقطیر کسری تغذیه می شود. ستون تقطیر کسری مخلوط را به محفظه های مختلف به نام کسری جدا می کند. یک گرادیان دما در برج تقطیر وجود دارد که در آن قسمت بالا از پایه خنک تر است. مخلوط کسری مایع و بخار بسته به وزن و نقطه جوش در برج از هم جدا می شود (نقطه جوش دما است که در آن فاز مایع به گازی تغییر می کند). هنگامی که بخارات تبخیر می شوند و با کسری مایع روبرو می شوند که دمای آن در زیر نقطه جوش بخار قرار دارد ، تا حدودی متراکم می شود. این بخارات تبخیر کننده روغن خام در دمای مختلف در برج. بخارات (گازها) سبکترین کسری (بنزین و گاز نفتی) ، به بالای برج ، کسری مایع با وزن متوسط (نفت سفید و روغن دیزل) ، در وسط ، مایعات سنگین تر (به نام روغن گاز) از پایین پایین می روند.، در حالی که سنگین ترین کسری (مواد جامد) با بالاترین نقاط جوش در پایه برج باقی می مانند. هر کسری در ستون حاوی هیدروکربن هایی با تعداد مشابه اتم کربن است ، مولکول های کوچکتر به سمت مولکول های بالا و طولانی تر نزدیک به پایین ستون هستند (Ref). به این ترتیب ، نفت به گاز نفتی ، بنزین ، پارافین (نفت سفید) ، نفتا ، روغن سبک ، روغن سنگین و غیره تجزیه می شود.

پس از مرحله تقطیر ، هیدروکربنهای زنجیره ای طولانی به دست آمده به هیدروکربن ها تبدیل می شوند که می توانند به بسیاری از مواد شیمیایی مهم تبدیل شوند که ما برای تهیه طیف گسترده ای از محصولات قابل استفاده از پلاستیک تا دارویی استفاده می کنیم.

ترک خوردگی هیدروکربن فرآیند اصلی است که مخلوط هیدروکربن های پیچیده را به سمت آلکنهای مولکولی نسبی ساده تر و آلکانها (به علاوه محصولات جانبی) با استفاده از درجه حرارت و فشار بالا تجزیه می کند.

ترک خوردگی را می توان به دو روش انجام داد: ترک خوردن بخار و ترک خوردگی کاتالیزوری.

ترک خوردگی بخار از درجه حرارت و فشار بالا برای شکستن زنجیره های طولانی هیدروکربن ها بدون کاتالیزور استفاده می کند ، در حالی که ترک خوردگی کاتالیزوری یک کاتالیزور را اضافه می کند که اجازه می دهد این روند در دماهای پایین تر و فشارها رخ دهد.

مواد اولیه مورد استفاده در صنعت پتروشیمی عمدتاً نفتا و گاز طبیعی ناشی از عملکرد پالایش نفت در مواد اولیه پتروشیمی است. ترک خوردگی بخار از مواد اولیه مخلوط هیدروکربن ها از کسری های مختلف مانند گازهای واکنش دهنده (اتان ، پروپان یا بوتان) از گاز طبیعی یا مایعات (نفتا یا روغن گاز) استفاده می کند (شکل 4).

شکل 4: مواد شیمیایی مختلف به دست آمده از سوخت فسیلی پس از پالایش روغن.

(نفتا ترکیبی از c است₅به ج₁₀هیدروکربنهای به دست آمده از تقطیر روغن خام).

به عنوان مثال ، هیدروکربن دکان به محصولاتی مانند پروپیلن و هپتان که در آن اول از آن برای تهیه پلی (پروپیلن) استفاده می شود ، تجزیه می شود (شکل 5).

شکل 5. بازنمایی ترک خوردگی دكان برای تبدیل به پروپیلن و هپتان.

مولکول های مواد اولیه به مونومرهایی مانند اتیلن ، پروپیلن و بوتن و سایرین تبدیل می شوند. تمام این مونومرها پیوندهای مضاعف دارند به طوری که اتم های کربن متعاقباً می توانند در برابر تشکیل پلیمرها واکنش نشان دهند.

پلیمریزاسیون - مونومرهای هیدروکربن سپس با مکانیسم پلیمریزاسیون شیمیایی برای تولید پلیمرها به هم پیوند می خورند. فرآیند پلیمریزاسیون مواد ضخیم و چسبناک به عنوان رزین تولید می کند که برای تهیه یک محصول پلاستیکی استفاده می شوند. اگر به یک مورد از اتیلن مونومر در اینجا نگاه کنیم. اتیلن یک هیدروکربن گازی است. هنگامی که در معرض گرما ، فشار و یک کاتالیزور خاص قرار می گیرد ، به زنجیرهای کربن طولانی و تکرار می شود. این مولکول های پیوسته (پلیمر) یک رزین پلاستیکی است که به عنوان پلی اتیلن (PE) شناخته می شود.

تولید پلاستیک پلاستیکی مبتنی بر PE (اتیلن) در یک کارخانه برای تهیه گلوله های پلاستیکی پردازش می شود. گلوله ها درون یک راکتور ریخته می شوند و درون یک مایع ضخیم ذوب می شوند تا درون قالب ریخته شوند. مایع خنک می شود تا در یک پلاستیک جامد سخت شود و یک محصول نهایی تولید کند. پردازش پلیمر همچنین شامل افزودن پلاستیک سازها ، رنگها و مواد شیمیایی مقاوم در برابر شعله است.

انواع پلیمریزاسیون

پلاستیک مصنوعی با واکنشی معروف به پلیمریزاسیون ساخته می شود ، که می تواند به دو روش مختلف انجام شود:

پلیمریزاسیون اضافی: سنتز شامل اضافه کردن مونومرها در یک زنجیره طولانی است. یکی از مونومر در فرآیندی که به عنوان پلیمرهای رشد زنجیره ای شناخته می شود ، به یک کاتالیزور بعدی و غیره متصل می شود و یک واحد مونومر را همزمان اضافه می کند. برخی از واکنشهای پلیمریزاسیون اضافی در نظر گرفته می شوند که هیچ محصول جانبی ایجاد نمی کنند و واکنش در مرحله بخار (یعنی فاز گاز) پراکنده در یک مایع انجام می شود. مثال: پلی اتیلن ، پلی پروپیلن ، پلی وینیل کلرید و پلی استایرن.

پلیمریزاسیون چگالش: در این حالت ، دو مونومر با انتشار یک محصول جانبی ، یک دیمر (دو واحد) تشکیل می دهند. دیمرها می توانند برای تشکیل تترامرها (چهار واحد) و غیره بپیوندند. این محصولات جانبی برای موفقیت در واکنش لازم است. متداول ترین محصول جانبی آب است که به راحتی تصفیه و دفع می شود. محصولات جانبی همچنین می توانند مواد اولیه با ارزش باشند که دوباره به جریان خوراک بازیافت می شوند.

مثال: نایلون (پلی آمید) ، پلی استر و پلی اورتان.

4- پلاستیک چگونه از نفتا ایجاد می شود؟

پلاستیک اغلب از نفتا ایجاد می شود. به عنوان مثال ، اتیلن و پروپیلن ماده اولیه اصلی پلاستیک مبتنی بر روغن از نفتا هستند.

نفتا چیست؟

انواع مختلفی از نفتا وجود دارد. این اصطلاحی است که برای توصیف گروهی از مخلوط های فرار هیدروکربنهای مایع ، به دست آمده با تقطیر روغن خام استفاده می شود. این ترکیبی از C است₅به ج₁₀هیدروکربن ها.

نفتا از نظر حرارتی در دمای بالا تجزیه می شود (~800 درجه سانتیگراد) در یک کراکر بخار در حضور بخار آب که در آن به هیدروکربنهای سبک معروف به واسطه های اصلی تقسیم می شود. اینها اولفین ها و معطر هستند. در میان اولفین ها ، C وجود دارد₂(اتیلن) ، ج₃(پروپیلن) ، ج₄(بوتان و بوتادین). آروماتیک ها از بنزن ، تولوئن و زایلن تشکیل شده اند. این مولکول های کوچک با زنجیرهای مولکولی طولانی به نام پلیمرها به هم وصل می شوند. هنگامی که یک پلیمر از کارخانه شیمیایی بیرون می آید ، هنوز به شکل پلاستیک نیست - آنها به شکل گرانول یا پودر (یا مایعات) هستند. قبل از اینکه بتوانند به یک پلاستیک با استفاده روزمره تبدیل شوند ، آنها باید تحت یک سری تحولات قرار بگیرند. آنها با توجه به لوله های پردازش ، در اشیاء با شکل های مختلف ، رنگ اندازه ، با رنگ های مختلف و با خصوصیات دقیق ، در اشیاء با شکل های مختلف و با رنگ های مختلف خنک می شوند.

به عنوان مثال ، برای پلیمریزاسیون اتیلن به پلی اتیلن (PE) ، مبتکران برای شروع واکنش زنجیره ای اضافه می شوند ، تنها پس از تشکیل PE ، با افزودن برخی از مواد شیمیایی (آنتی اکسیدان ها و تثبیت کننده ها) برای پردازش ارسال می شود. پس از آن یک اکسترودر PE را به رشته ها تبدیل می کند ، پس از آن چرخ های چرخشی آن را به گلوله های PE تبدیل می کنند. سپس کارخانه ها آنها را در محصولات نهایی ذوب می کنند.

5- ماده اصلی پلاستیک چیست؟

ماده اصلی در بیشتر مواد پلاستیکی مشتق از نفت خام و گاز طبیعی است.

انواع مختلفی از پلاستیک وجود دارد - شفاف ، ابری ، رنگ جامد ، انعطاف پذیر ، سفت و سخت ، نرم و غیره.

محصولات پلاستیکی غالباً یک رزین پلیمری هستند که پس از آن با ترکیبی از مواد افزودنی مخلوط می شوند (به پلیمر در مقابل پلاستیک مراجعه کنید). مواد افزودنی مهم هستند زیرا از هر یک از آنها برای تهیه پلاستیک با خواص بهینه هدفمند مانند چقرمگی ، انعطاف پذیری ، کشش ، رنگ یا اینکه آنها را ایمن تر و بهداشتی برای استفاده برای یک برنامه خاص (Ref) استفاده می کنند.

با نگاه کردن به تعداد در پایین ظروف پلاستیکی ، می توان از چه نوع پلاستیک محصول ساخته شده است. برخی از انواع اصلی پلاستیک و مونومر والدین در زیر آورده شده است (جدول 1). این جدول انواع پلاستیک و مونومرهایی را که پلاستیک را تشکیل می دهند نشان می دهد.