هزینه مدیریتی چیست؟تعریف ، هزینه متوسط و مثال

جیمز چن ، CMT یک معامله گر متخصص ، مشاور سرمایه گذاری و استراتژیست بازار جهانی است. وی تألیف کتاب هایی در مورد تجزیه و تحلیل فنی و تجارت ارز که توسط جان ویلی و پسران منتشر شده است و به عنوان کارشناس مهمان در CNBC ، Bloombergtv ، Forbes و رویترز در میان سایر رسانه های مالی فعالیت کرده است.

سامر جی اندرسون CPA ، دکتر حسابداری و استاد حسابداری و دارایی است که بیش از 20 سال در صنایع حسابداری و دارایی کار می کند. تخصص وی طیف گسترده ای از حسابداری ، امور مالی شرکت ها ، مالیات ها ، وام ها و مناطق مالی شخصی را در بر می گیرد.

دانیل راتبورن یک ویراستار در Investopedia است که بر روی محتوای مالیات ، حسابداری ، نظارتی و رمزنگاری کار می کند.

هزینه مدیریتی چیست؟

هزینه مدیریتی هزینه ای است که توسط یک مدیر سرمایه گذاری برای مدیریت صندوق سرمایه گذاری تعیین می شود. هزینه مدیریت برای جبران مدیران برای زمان و تخصص خود برای انتخاب سهام و مدیریت نمونه کارها در نظر گرفته شده است. این همچنین می تواند موارد دیگری مانند هزینه های سرمایه گذار (IR) و هزینه های دولت صندوق را شامل شود.

غذای اصلی

• هزینه های مدیریت هزینه داشتن یک صندوق سرمایه گذاری به صورت حرفه ای توسط یک مدیر سرمایه گذاری است.
• هزینه های مدیریتی نه تنها هزینه پرداخت مدیران بلکه هزینه های روابط سرمایه گذار و هرگونه هزینه اداری را نیز در بر می گیرد.
• ساختار هزینه معمولاً براساس درصد دارایی های تحت مدیریت (AUM) است. آنها تمایل دارند از 0. 10 ٪ تا بیش از 2 ٪ AUM متغیر باشند.

هزینه مدیریت توضیح داده شده است

هزینه مدیریت هزینه مدیریت دارایی های شما به صورت حرفه ای است. این هزینه مدیران پول حرفه ای را برای انتخاب اوراق بهادار برای نمونه کارها صندوق و مدیریت آن بر اساس هدف سرمایه گذاری صندوق ، جبران می کند. ساختارهای هزینه مدیریت از صندوق به صندوق متفاوت است ، اما آنها به طور معمول براساس درصد دارایی های تحت مدیریت (AUM) است. به عنوان مثال ، هزینه مدیریت صندوق متقابل می تواند 0. 5 ٪ از دارایی های تحت مدیریت باشد.

اختلاف گسترده در هزینه های مدیریتی

هزینه های مدیریت می تواند از 0. 10٪ تا بیش از 2٪ AUM متغیر باشد. این تفاوت در کارمزدهای دریافتی عموماً به روش سرمایه گذاری مورد استفاده توسط مدیر صندوق نسبت داده می شود. هرچه مدیریت یک صندوق بیشتر باشد، هزینه های مدیریتی بالاتری دریافت می شود. به عنوان مثال، یک صندوق سهام تهاجمی که چندین بار در سال سبد سهام خود را در جستجوی فرصت‌های سود می‌چرخاند، هزینه مدیریت آن بسیار بیشتر از یک صندوق با مدیریت منفعلانه‌تر است، مانند صندوق شاخصی که کم و بیش روی سبدی از سهام قرار می‌گیرد و چیز زیادی ندارد. تجارت.

وجوهی که به صورت فعال مدیریت می‌شوند معمولاً منجر به کارمزدهای مدیریتی بالاتری نسبت به آنهایی می‌شوند که به صورت غیرفعال مدیریت می‌شوند، با این حال، وجوهی که به صورت فعال مدیریت می‌شوند لزوماً بازده بهتری نسبت به صندوق‌هایی با مدیریت منفعلانه ندارند و در برخی موارد بازده بدتری را مشاهده می‌کنند.

آیا هزینه های مدیریت بالا ارزش هزینه را دارد؟

مدیران صندوق‌های فعال برای شناسایی سهامی که پتانسیل عملکرد بهتر از بازار را دارند، بر ناکارآمدی و قیمت‌گذاری نادرست در بازار تکیه می‌کنند. با این حال، فرضیه بازار کارا (EMH) نشان داده است که قیمت سهام به طور کامل تمام اطلاعات و انتظارات موجود را منعکس می کند، بنابراین قیمت های فعلی بهترین تقریب از ارزش ذاتی یک شرکت است. این امر مانع از آن می‌شود که هر کسی از سهام‌های با قیمت نادرست بر مبنای ثابت بهره‌برداری کند، زیرا تغییرات قیمت عمدتاً تصادفی است و ناشی از رویدادهای پیش‌بینی نشده است. بنابراین، EMH نشان می‌دهد که هیچ سرمایه‌گذار فعالی نمی‌تواند به طور مداوم بازار را در دوره‌های زمانی طولانی شکست دهد، مگر به صورت تصادفی. بر اساس دهه‌ها پژوهش مورنینگ‌استار، وجوهی که به‌طور فعال مدیریت می‌شوند، در همه دسته‌ها عملکرد ضعیف‌تری نسبت به وجوهی با مدیریت منفعلانه کم‌هزینه دارند.

تحقیقات ویلیام شارپ، برنده جایزه نوبل، نشان داده است که «پس از هزینه‌ها، بازده میانگین دلاری که به طور فعال مدیریت می‌شود کمتر از بازده متوسط دلار مدیریت منفعلانه برای هر دوره زمانی خواهد بود». شارپ به این نتیجه رسید که مدیران صندوق‌های فعال، نه به دلیل نقص در استراتژی‌هایشان، بلکه به دلیل قوانین محاسباتی، عملکرد ضعیفی نسبت به مدیران صندوق‌های غیرفعال دارند. برای اینکه مدیران صندوق‌های فعال بتوانند بازار را تنها با 1 درصد شکست دهند، باید به بازدهی بیش از 2 درصدی دست یابند تا میانگین 1. 19 درصد کارمزد مدیریت را به خود اختصاص دهند.

کارمزد مدیریت صندوق تامینی

صندوق های تامینی کارمزدهای بسیار بالایی دریافت می کنند که بحث برانگیز شده است زیرا عملکرد اغلب در بازار عقب مانده است. ساختار کارمزد آنها معمولاً به عنوان "دو و بیست" نامیده می شود زیرا شامل 2٪ از ارزش کل دارایی و 20٪ از کل سودهای به دست آمده است. اگرچه این طرح اغلب مورد انتقاد قرار می گیرد، اما از زمانی که آلفرد وینسلو جونز در سال 1949 اولین صندوق تامینی، AW Jones & Co. را تاسیس کرد، این یک امر عادی بوده است. با افزایش رقابت و نارضایتی سرمایه گذاران، این استاندارد زیر سوال رفته است. فشار، باعث می شود که مدیران اغلب در صورت عدم رعایت عملکرد، کارمزدهای کمتر، موانع عملکرد، و بازپس گیری را اعمال کنند.